Düşmedim Daha
Acaba böyle soluk soluğa neyden/kimden kaçıyorsun da kaçarken etrafındaki çiçekleri fark etmiyorsun? Kendinden olabilir mi? Yeteneklerinden? Değerinden? Seni sevmek isteyenlerden? Ruhundan? Özünden? Seni sen yapan dürtüden ve içgüdüden? Yeniden soruyorum kendinden olabilir mi? Kendi gücünden korkuyor olabilir misin? Kendine şefkati ne zamandan beri ihmal ediyorsun? Bilinçaltına uyanmaktan korkuyor olabilir misin? Kaçarken neden arkana bakıyorsun? Ardında bıraktıkların yüzünden olabilir mi? Arkada bıraktığın aynaya geri dönme isteğin mesela? Kaçtıkların; bildiklerin ve senin yapı taşların olabilir mi? Ve sen bildiklerini akıtmadıkça onların vebalinin bir çığa dönüştüğünü fark etmiş olabilir misin? O çığı durdurabilirsin onu yavaş yavaş eritebilir ve ne sana ne de bir başkasına zarar vermesine engel olabilirsin. Sen kadınsın. Bu dünyada yaratılan her canlıdan daha özelsin. Kendinden kaçma dön arkanı ve sarıl ona. Sıcaklığınla erisin o çığ ve o temiz suyun tadına bak. Kendine yeşil ışık yak. Lütfen.
Yorumlar
Yorum Gönder